poniedziałek, 29 lutego 2016

Witraże cz 1 - podstawa



Witraże są piękną ozdobą domu. Prawdziwe wykonane profesjonalnie z kawałków szkła są bardzo skomplikowane i trudne do zrobienia. Jednak pokażę, że możemy sami wykonać równie piękne witrażyki bez specjalnych umiejętności przy pomocy farb witrażowych lub z papieru. 

Takie robienie witraży to zabawa również dla dzieci, bo dostępne są obecnie akrylowe farby witrażowe rozpuszczalne w wodzie (sklep creativehobby baner z boku, polecam). 

Dzisiaj w części I opowiem o podstawach robienia witraża i jego projektowaniu.

Szklane witraże 


Prawdziwe szklane witraże powstają z kolorowych kawałków szkła łączonych ze sobą przy pomocy metalowych (ołowianych miedzianych lub mosiężnych) profili.



Kawałki szkła muszą być odpowiednio przycięte i dopasowane by utworzyć wzór, a potem łączone na gorąco. 



Wymaga to odpowiednich narzędzi i wieloletnich umiejętności, ale efekty są fantastyczne. 


W ten sposób powstają okna, witryny, jak również obrazy i np. abażury lamp.




Projektowanie witraża


Warto wiedzieć czym jest szklany witraż i jak powstaje by każdy inny rodzaj witrażyka dobrze zaprojektować. Musimy pamiętać o kilku zasadach przede wszystkim:
  • witraż to kawałki kolorowego szkła w ramkach, co oznacza, że każdy kolor musi być otoczony ramką


  • kolory są czyste nie łączą się i nie mieszają, choć mogą mieć smugi
  • malowane na szkle kwiaty to nie witraż choć używam do ich wykonania farb witrażowych


  • ramki z kolorami muszą się ze sobą łączyć i całość łączy się z ramką zewnętrzną


  • ramka otacza kolor i jest jak najcieńsza, witrażem nie są wycięte w papierze czy nawet blaszce otwory zakryte kolorem
  • każde wnętrze ramki jest osobnym elementem i tworzy osobną całość.

Jeśli o tym pamiętamy to zaprojektowanie witrażyka będzie proste, a wykonanie sprawi nam dużo satysfakcji.
Pierwszym elementem jest ustalenie jak robimy nasz witrażyk malujemy na szkle, malujemy na lustrze czy wycinamy z papieru.
  • Na szkle – potrzebujemy kawałka szkła najlepiej o nie ostrych krawędziach, farb witrażowych (można kupić w sklepie internetowym creativehobby lub np. transparentnych lakierów do paznokci i konturówki ale uwaga konturówka musi być dostosowana do farb. Farby akrylowe wypiekamy w piekarniku, akrylowe konturówki też. Farby spirytusowe nie wypiekamy konturówek do nich również nie. Te konturówki możemy użyć do lakierów do paznokci. 


  • na lustrze – materiały są podobne tyle, że musimy mieć lusterko (może być pleksi), a farby nie muszą być wszystkie transparentne, malując na lustrze nie zakrywamy całej powierzchni lustra


  • z papieru – potrzebujemy kolorowego bloku technicznego lub brystolu, kolorowej bibuły, kleju do papieru, nożyczek i nożyka introligatorskiego.


Drugim wielkość i kształt
  • mały o skomplikowanym kształcie składający się z wielu elementów jest trudny w wykonaniu z papieru, ale łatwiej go malować farbami witrażowymi


  • duży prosty jest łatwiejszy w projektowaniu i wykonaniu z papieru ale bardzo trudno dużą powierzchnię równo pomalować farbą witrażową (farbami spirytusowymi np. nie możemy dwa razy malować w jednym miejscu, bo powstają smugi i farba przestaje być przezroczysta, można to również wykorzystać)


  • prostą powierzchnię łatwiej malować niż wypukłą


Następnym skomplikowanie i kolorystyka wzoru
  • witraże mogą być bardzo kolorowe, lub w jednej tonacji, a nawet w jednym kolorze z matowych i błyszczących kawałków


  • jeśli zaczynamy nie projektujmy zbyt skomplikowanych wzorów lepiej ćwiczyć na prostych i znanych sobie elementach

  • zanim zaprojektujemy właściwy wzór zróbmy kilka prób na papierze lub w komputerze.

Projektowanie wzoru


Znamy już wielkość naszego witrażyka (mamy konkretną szybkę) i wiemy, że np. będziemy go malować.
Teraz ustalamy wzór. Można skorzystać z gotowych wzorów, kiedy zaczynamy wydaje się to łatwiejsze, ale to pułapka oszczędza pracy przy myśleniu ale trudniej nam się będzie później malowało. Jeśli sami projektujemy, robimy elementy nam znane, łatwiejsze w wykonaniu.
Wycinamy kartkę wielkości naszego witrażyka i na niej szkicujemy ołówkiem nasz wzór, pamiętając o zasadach ramek i kolorów.



Teraz, kiedy wzór nam się podoba poprawiamy go flamastrem i wygładzamy. 



Jeśli to linie geometryczne poprawiamy linijką i cyrklem, jeśli są elementy powtarzające się wyrównujemy je i dublujemy. 
Tą operację można przeprowadzić w komputerze. Zeskanowany szkic poprawiamy w dowolnym programie graficznym. Ma to też tą zaletę, że jeśli coś nam się popsuje możemy wydrukować ponownie. Na koniec całość pociągamy flamastrem by był lepiej widoczny.
Jak ktoś ma wprawę oczywiście możemy rysunek zrobić od razu na szkle.





Gotowy wzór podkładamy pod szybką i flamastrem (ścieralnym) odrysowujemy na szybce, a następnie przekręcamy szybkę by rysunek był pod spodem.



Jeśli to lusterko to odrysowujemy przez kalkę.

Trochę inaczej projektujemy papierowy witrażyk. Jeśli już naszkicujemy wzór i wygładzimy go to każdą linię musimy zdublować by powstała ramka i elementy do wycięcia. 





Po jednej i drugiej stronie naszej linii wzoru dorysowujemy dodatkowe linie. 




Uwaga linie nie mogą być za cienkie by dało je się wyciąć, ale i za grube by nie zakryły wzoru. 



To też łatwiej zrobić w komputerze. Jeśli nasz wzór jest gotowy zaznaczamy elementy do wycięcia i wycinamy. Powinna powstać ramka z naszym wzorem.





Teraz przykładamy ją do brystolu i odrysowujemy jeśli witrażyk jest dwustronny to dwa razy. 

Zaprojektowaliśmy nasz witrażyk i przygotowaliśmy jego wzór, teraz ustalamy w jakiej będzie kolorystyce i możemy przystąpić do wykonania.

W następnych częściach pokaże jak wykonać malowany na szkle i lustrze witrażyk, czym wykończyć i pokażę parę pomysłów na witrażyki na wypukłych powierzchniach lampionów butelek i słoiczków.


Pokażę również jak robienie papierowych witrażyków może być świetną zabawą dla dzieci nawet dla maluchów. Prostą i bardzo korzystną z punktu widzenia stymulacji poznawczej i motorycznej. Zwłaszcza kiedy w elekcie powstają piękne witraże na okna, abażury i lampiony.


czwartek, 25 lutego 2016

Ramki z masy solnej




Ramki to zawsze ciekawa i dopełniająca całość ozdoba naszego mieszkania jak również świetny prezent na różne okazje, prosty w wykonaniu, a jednocześnie bardzo miły i zawsze cieszący obdarowanego, bo w ramce mogą przecież być ulubione zdjęcia czy obrazki.
Ramki możemy wykonać w wielu różnych technikach, czasem bardzo prostych, czasem trudniejszych i bardziej pracochłonnych. 
Pokazywałam już jak wykonać ramki na zdjęcia i do lusterek z:   muszelek,  kamyczków i  lustrzanej mozaiki
Dziś pokażę parę pomysłów jak zrobić fantastyczne ramki z masy solnej, zarówno dla maluchów jak i na prezent dla najbliższych np. na  Dzień Babci i Dziadka, Walentynki, Dzień Kobiet, czy po prostu stylowej ozdoby mieszkania.

Podstawa ramki:


Masę na ramkę solną wykonujemy wg poprzednio podanego przepisu  z dodatkiem kleju (link ). 




Następnym elementem jest wykonanie podstawy ramki z tektury.


Filmik: Jak zrobić podstawę ramki z tekturki




Projektujemy kształt naszej ramki, może być prosta kwadratowa, lub wielokątna owalna czy okrągła, a nawet o bardzo fantazyjnych i niesymetrycznych kształtach. Można ją wykreślić lub odrysować od czegoś. 
Następnie wycinamy wybrany kształt, teraz mamy całe zewnętrzne kontury ramki, pozostaje jeszcze środek na zdjęcie lub obrazek.



Można wyciąć środek na podłożenie zdjęcia tu również kształty wycięcia mogą być różnorodne, ale zwróćmy uwagę by dostosować je do wielkości zdjęcia. 
Jeśli tak zdecydowaliśmy to odrysowujemy naszą ramke na jeszcze jednym kawałku tekturki (może być cieńszy). 
Teraz mamy dwa takie same kawałki. Na jednym rysujemy kształt środka i wycinamy (najlepiej nożykiem) dzieciom trzeba pomóc. 
Drugi kawałek (cieńszy) pozostaje niezmieniony, nim na razie prawie do końca nie będziemy się zajmować. 

Jeśli zdecydowaliśmy się pozostawić miejsce by nakleić zdjęcie czy obrazek to sprawa jest prostsza, bo wystarczy tylko je odrysować i zakleić tymczasowo np. taśmą maskującą lub tekturką czy kartką przyklejoną taśmą dwustronną lub klejem tymczasowym (to świetne rozwiązanie klej powoduje, że materiał klei się i odkleja jak taśma klejąca. 
Taki klej zakupiłam w sklepie creativityhobby (z boku bloga baner).



Wycięty kształt ramki oklejamy następnie masą solną rozgniatając ją i formując wg uznania starając się dokładnie i równo wypełnić całość. Jeśli w niektórych miejscach masy będzie za mało może się kruszyć przy pieczeniu.



Jak całość ramki jest już dokładnie wypełniona ozdabiamy. 

Ramka oklejana


Ramkę można ozdobić materiałami naturalnymi, koralikami, kolorowym papierem, czy też kawałkami foli i poczekać do zaschnięcia. 




Takiej ramki raczej nie należy piec w piekarniku chyba, że jesteśmy pewni iż nie uszkodzimy ozdób.



Ramka oklejona makaronem


Na podstawie z masy solnej możemy przykleić wzory z ciekawych makaronów w różnych kształtach. Makarony mogą byc naturalne lub można je pomalować wodnymi farbami również przed pieczeniem.





Taką ramkę można piec spokojnie w piekarniku. Można również wykorzystać kolorowe makarony i po upieczeniu polakierować bezbarwnym lakierem. Albo upieczoną ramkę pomalować na złoto czy srebrno. Jeśli ramka jest ze środkiem to pamiętajmy by go zasłonić przed malowaniem. 
Do takiej ramki wklejamy zdjęcie ale by można było je wymieniać warto to zrobić klejem o efekcie samoprzylepnym.

Ramka oklejana przyprawami


Do naszej ramki możemy poprzyklejać różne przyprawy o różnej fakturze wielkości i zapachu, to wspaniałe ćwiczenie multisensoryczne dla dzieci również tych najmłodszych.





Po upieczeniu możemy ramkę polakierować lub zawerniksować by była bardziej trwała i możemy dokleić tył by wsadzić zdjęcie



Ramka oklejana muszelkami


Tu na masie solnej przyklejamy kompozycję z muszli. 




Taka ramka daje sie spokojnie piec w piekarniku. 

Ramka malowana

Farbami wodnymi (akwarelami lub akrylami) zarówno kiedy jest jeszcze świeża lub po wyschnięciu. 


Można ją też polakierować lub pomalować lakierami do paznokci czy też farbami witrażowymi lub kredowymi ale dopiero po upieczeniu i ostygnięciu lub wyschnięciu.

Ramka rzeźbiona i odciskana


Można doklejać ciekawe elementy, 





odbijać i odciskać gotowe wzory lub rzeźbić delikatnie patyczkiem.




 Do tego możemy wykorzystać np kawałki grubej koronki, lub wzory na jakiś elementach metalowych np. jak mamy stare elementy i chcemy je powielić na ramkach (metalowe koronki i rzeźby).




Ostrożnie je odciskamy w masie raz koło razu i czekamy do wyschnięcia.
Patyczkiem możemy odciskać i rzeźbić w masie. 

Ramka jak starodawna



Naszą ramkę możemy tak pomalować by przypominała np stare złoto lub srebro. Taką ramkę z np. odciśniętą koronką malujemy już po upieczeniu.
Można ją pomalować farbą na złoto lub polakierować złotym lakierem, nie wystarczy to jednak by na prawdę przypominała stare złoto. 
Po pomalowaniu złotą farbą czekamy aż wyschnie, a następnie malujemy czarną i ostrożnie przecieramy tak, by czarna pozostała w zagłębieniach, a to co wypukłe było złote. 



Następnie jeszcze podkreślamy wypukłości farbą perłową i konturówką. 
Można tą czynność powtarzać kilka razy aż uzyskamy odpowiedni efekt. 
Jeśli w masie były odciśnięte wzory np koronki efekt jest świetny.

Oczywiście wszystkie techniki można łączyć dowolnie najważniejsze by wspaniale się bawić, taka zabawa dla każdego dziecka będzie fascynująca, a jednocześnie bardzo wskazana. Usprawnia motorykę małą obu rąk, uwrażliwienie sensomotoryczne, poprawia koordynację wzrokowo ruchową oraz tworzona jako prezent dla kogoś uwrażliwia społecznie daje szanse na ćwiczenie komunikacji i wspierania relacji społecznych.





poniedziałek, 22 lutego 2016

Masa solna - ciastolina własnej roboty





Lepienie modeli z masy solnej ma bardzo długą tradycję, robili to już starożytni Egipcjanie, Rzymianie i Grecy. Dzisiaj jest to prosty sposób na wykonanie pięknych ozdób do domu i wspaniała zabawa dla dzieci, ale również łatwe w uzyskaniu i bardzo atrakcyjne narzędzie rehabilitacyjne i plastykostymulacyjne.

Składniki masy solnej


Podstawowymi składnikami masy solnej są:

mąka – jest wypełniaczem nadającym masie kleistość



sól – jest konserwantem, powoduje, że masa nie psuje się długie lata i nic nie chce zjeść naszych wyrobów, ponadto dzięki soli masa kolorowa nie brudzi.




woda -  nadaje konsystencję masie najlepiej by była bardzo ciepła, ale nie gorąca



dodatkowo:

olej – dzięki niemu masa jest elastyczna i bezpieczniej się piecze



klej – dowolny: naturalny (kostny), malarski, do papieru lub najlepiej wikol – 




sama masa solna jest plastyczna, ale nie lepi się jak np. plastelina klej powoduje, że masa jest bardziej lepka, łatwiej doklejać elementy i przyklejać dodatki. 
Jeśli użyjemy wikolu masa po wyschnięciu (nawet bez pieczenia) będzie się trwalej trzymać.

barwniki – nadają kolor – można używać sypkich barwników malarskich lub spożywczych, można też barwić masę farbą (plakatową lub akrylową) ale jest to mniej wydajne i bardziej brudzące.






Przepisy na masę solną


Przepisy ma wykonanie masy są nieco zróżnicowane, w zależności od tego, co chcemy modelować z masy i dla kogo jest ona przeznaczona. 
Nabierając praktyki w jej wykonywaniu i tworzeniu dzieł z masy solnej każdy sam nieco modyfikuje swój przepis. 


Poniżej podaje kilka moich przepisów:

Podstawowy przepis na masę solną

1kg mąki
1/2kg soli
1/2l wody
1 łyżka oleju
Mąkę mieszamy z solą (na sucho, mniej przywiera do miski, wtedy dodajemy też suchy barwnik jeśli chcemy by masa była kolorowa) 





i dodajemy wodę (tyle aby masa była plastyczna, ale nie zbyt rzadka)




 następnie olej, wyrabiamy minimum 5-10 minut, aż masa będzie jednolita. 







Długie wyrabianie jest konieczne podobnie jak przy cieście drożdżowym aby masa dobrze się połączyła, kleiła i nie pękała.

Masa solna dla bardzo małych dzieci

1kg mąki
1/4kg soli
1/2l wody
1 łyżka oleju
Tutaj dodajemy zdecydowanie mniejszą ilość soli ponieważ małe dzieci mają bardzo wrażliwą skórę. Figurki z tej masy nie będą tak trwałe jak z podstawowej, jednak na pewno przetrwają parę miesięcy a może i kilka lat za nim rozsypią się lub zjedzą je szkodniki. Do tego przepisu nie radziłabym dodawać barwników, chyba że np galaretkę, ponieważ mała ilość soli powoduje, że barwniki będą brudzić ręce.
 

Masa solna rehabilitacyjna         

1kg mąki
1kg soli gruboziarnistej
1/2l wody
1 łyżka oleju
 Tutaj używamy dużej ilości soli po to by masa bardziej pobudzała zakończenia nerwowe, ważne jest również by woda byłą jak najcieplejsza.

Masa solna do wyrobu małych i dokładnych elementów

1kg mąki
1/2kg soli
1/2l wody + 100 g mąki ziemniaczanej + łyżka żelatyny
1 łyżka oleju
Mąkę ziemniaczaną i żelatynę rozpuszczamy w zimnej wodzie nadają masie porcelanowo biały kolor i lepszą elastyczność.


Masa solna schnąca na powietrzu i do przyklejania

1kg mąki
1/2kg soli
1/2l wody
1 łyżka oleju
1/4 l kleju wikolu lub innego kleju.  
Klej wiąże masę, elementy będą się lepiej trzymały, a sama masa nie będzie się rozpadać po wyschnięciu. Im więcej potrzebujemy doklejać tym więcej dodajemy kleju, a masa może być luźniejsza, bardziej miękka.
 Jeśli masa jest tylko podkładem do zrobienia np mozaiki możemy dawać nawet pół na pół mąkę z klejem (wikolem) i dodawać sól jako konserwant a wodą rozcieńczać do pożądanej konsystencji zaprawy.

Farby do malowania palcami:


1 szklanka mąki
1 szklanka soli
1 szklanka wody
1 łyżka suchego barwnika (dla dzieci najlepiej spożywczego np do malowania jajek wielkanocnych)

Tu sól powinna być miałka, wszystko mieszamy na sucho i dodajemy wody aż uzyskamy odpowiednią konsystencję, można też dodać łyżkę żelatyny.
Jeśli chcemy zrobić własne farby niezmywalne i trwalsze, ale już nie do malowania palcami i nie dla dzieci, dodajemy szklankę wikolu.




Wyrabianie masy solnej


Po wyrobieniu składników w jednolitą masę (podobnie jak z ciastem na pierogi czy pizzę) masa będzie tym ładniej się formowała im dłużej będziemy ją wyrabiać. 
Również ze względu na to, że samo wyrabianie masy solnej ma duże znaczenie terapeutyczne dobrze wyrabiać ją długo i bardzo dokładnie. 




Z masy możemy lepić różne figurki, ozdoby i rzeźby, a następnie malować je i utrwalać. 
Masa solna pozostawiona w ciepłym suchym miejscu wysycha powoli i staje się twarda, jednak wyschnięta po jakimś czasie może zacząć kruszyć się i pękać. 


Aby temu zapobiec prace wykonane z masy solnej utrwalamy w piekarniku wypalając je (czyli po prostu piekąc) w zależności od wielkości wytworu od kilkunastu minut dla malutkich lub płaskich figurek do nawet kilku godzin dla większych wytworów. 






Zawsze jednak robimy to w bardzo niskiej (jak na piekarnik) temperaturze czyli ok 50 stopni C (z termoobiegiem) do 100 stopni C. 



Masę solną możemy malować na mokro i na sucho farbami wodnymi zarówno plakatówkami jak i farbami akrylowymi 





lub po upieczeniu dowolnymi farbami albo lakierami (do paznokci też).



Masa solna to świetne narzędzie do pracy rehabilitacyjnej i korekcyjnej zarówno dla dzieci jak i dorosłych. 
W kolejnych postach przedstawię zabawy z masą solną zarówno indywidualne jak i grupowe oraz pomysły na prace plastyczne z jej wykorzystaniem.